تبادل
لینک هوشمند
õ دكتر به دانشجویان جوان مي گفت: «اكنون زمان انجام كارهاي عملي نيست. منظور ايشان به صورت گسترده بود. در جواني تا مي‌توانيد بار تئوري خود را قوي كنيد و اين زماني است كه مي توانيد فرمول حفظ كنيد.»
õ مي گفتند:« همواره با علاقه و حوصله به يادگيري علوم بپردازيد و سعي نكنيد از يادگيري چيزهاي جديد صرف نظر كنيد. در ضمن درس خواندن، تنها راه پيشرفت نيست. بلكه يكي از آن هاست. علوم را با كاربرد عملي دنبال كنيد. تحصيل علم بدون كاربرد عملي و تنها لذت بردن از زيبايي علم هيچ ثمره اي ندارد و بعداً بايد پاسخگوي زمان تلف شده باشيد.»
õ اگر كلاسي پايان مي يافت و دانشجويي سؤالي مطرح مي كرد تا جواب و دليل قانع كننده اي به آن دانشجو نمي داد كلاس را ترك نمي كرد. بارها شاهد بوديم به خاطر حس مسئوليت پذيري كلاس ايشان ساعت ها به طول مي‌انجاميد ولي همچنان خستگي ناپذير نشان مي داد. در ضمن اگر چه كمتر سؤالي بود كه ايشان پاسخ آن را نداند، اما اگر به سؤال مبهمي بر مي خورد درصدد پاسخگويي به آن به هر نحو نبود.
õ ايشان اعتقاد بسيار جدي به تلفيق علم و تجربه داشت و عملاً هر موضوع علمي را كه ياد مي گرفت در جهت كاربرد تجربي آن اقدام مي كرد. ايشان معتقد بود كه اگر يك پژوهشگر بخواهد در كار خودش به طور عميق موفق شود لازم است كاملاً به موضوع علمي آن پژوهش عميقاً مسلط باشد تا روبنائي و سطحي كار نكند ايشان اهل اينكه فقط علوم را منتقل كند نبود.
õ ايشان به مطالعه جدي در تحقيقات و علوم پيشرو اهميت مي داد و نه تنها دنبال اطلاعات جديد بود بلكه سعي بر اين داشت كه اين علوم را به كار برد و جالب توجه اين است كه ضمن اينكه به دنبال اطلاعات جديد بود اما خودش را وابسته به اين اطلاعات نمي دانست و اعتقاد جدي به ابداع و خلق علم داشت طبيعي است شخصي كه در اين حد موفق بوده است لازم است توانائيهاي منحصر بفردي داشته باشد كه آقاي دكتر حسين پور اين خصوصيات را داشت. ايشان بسيار اميدوار بود و اگر پروژه اي را آغاز مي كرد به طور جدي دنبال گرفتن نتيجه لازم از خصوصيات خود بود و به هيچ عنوان راضي به داشتن يك و يا دو پروژه نبود بلكه در آن واحد پروژه هاي متعددي را اجرا مي نمود و با تمام شدن يكي، پروژه ديگري را آغاز مي كرد كه اين موضوع ناشي از اعتقاد قلبي ايشان به اجراي پروژه هاي بزرگ و گرفتن نتيجه مطلوب بود. ايشان شجاعت خاصي درطرح مسائل دشوار و جالب داشت و از تحقيقات جدي و جديد استقبال مي كرد از خطر واهمهاي نداشت و باتوجه به نظر بزرگان دين، ايشان اين خطرپذيري را جهت رسيدن به اهداف خويش پذيرفته بود. همانگونه كه قبلاً نيز مطرح گرديد اهل تقليد كوركورانه در علم نبود بلكه ابداع كننده بود و به همين جهت از عظمت پروژه هاي بزرگ هراسي به خود راه نمي داد.
